Afgelopen dinsdag mocht ik aantreden tegen Joost van Winsen. Ik was al snel tijdens de partij uit de theorie. Na mijn d4 werd gelijk c5 gespeeld. Na een lang durende partij kwamen we tegen 12 uur in de tijdsnoodfase wat voor Joost niet zo goed afliep.
Hieronder onze partij met wat commentaar.
Op 9 november speelde ons tweede zestal tegen het eerste van Doesborg SG. Ik herinnerde me van vorig jaar, dat we toen tegen Doesborg 2 met 5½ - ½ de boot ingingen. Dit beloofde dus niet veel goeds. Tom verdedigde de kleuren van Kameleon 1 op deze avond en Bram was onze zeer gewaardeerde invaller. Fred nam de plaats van Chris in om de nodige ervaring op te doen.
Onze nieuwe speellocatie was nog niet helemaal toegesneden op de vereisten voor het schaakspel, maar mede dankzij de inspanningen van onze onvolprezen conciërge Marga, gaat het elke keer beter en komen we qua speelomstandigheden steeds dichter bij ons ideaal.
Deze avond was dit nog niet helemaal het geval. Min of meer noodgedwongen zaten we wel heel knus dicht bij elkaar en het vergde enige logistieke stuurmanskunst om zowel een schaakbord, een kopje koffie, het notitieboekje en je eventuele ellebogen voor het peinswerk kwijt te kunnen op de tafel.
Of dit de oorzaak was, dat het met Fred niet zo goed ging, weet ik niet. Maar al vrij vlot in het begin van de partij kwam hij materiaal achter te staan en uiteindelijk was er geen redden meer aan. (0 – 1)
Helaas kan ik er niet meer over zeggen, omdat ik toen nog meende mijn tijd beter te kunnen besteden. Achteraf is dit trouwens maar zeer de vraag, want ondertussen ging het met mij niet veel beter. Mijn tegenstander speelde veel agressiever en hij sloeg met zijn toren mijn paard. Een heus torenoffer! Nu was er niets aan de hand geweest, als ik niet met mijn pion de toren “terugsloeg”, maar hoewel ik bijna zeker wist dat er een luchtje aan de toren zat, was ik helaas zo eigenwijs om de toren toch te nemen. Niet verstandig dus: toen ik de toren sloeg hoorde ik mijn beide buurmannen een zachte zucht slaken. Ik wist genoeg! (0 – 2)
Hans speelde een partij op zijn kenmerkende manier: voorzichtig in de opening, afwachtend, loerend op kansen in het middenspel. Deze kreeg hij volop, toen zijn tegenstander niet goed verdedigde op de damevleugel en Hans een tweetal pionnen voorsprong nam. Hans wikkelde dit voordeel verder professioneel af. Toen zijn tegenstander zag, dat Hans zijn pion ging promoveren, schudde hij Hans de hand (1 - 2).
Herman speelde een taaie partij en raakte in het begin ietwat achterop. Toen zijn tegenstander vrij onbezonnen de aanval koos kwamen er tegenkansen. Helaas maakte Herman hier geen gebruik van. Daarna was het pleit snel beslecht. (1 – 3). Deze partij is trouwens na te spelen.
Bram speelde heel lang een gelijkopgaande partij met het enige verschil dat zijn opponent wat meer tijd gebruikte. In het stadium van het eindspel begon het gebrek aan tijd de Doesborg speler hoogstwaarschijnlijk parten te spelen en Bram wist listig zijn loper te bemachtigen. (2 – 3).
Daarmee hing uiteindelijk alles van Henk af, die op het eerste bord bewust de confrontatie zocht onder het mom “alles of niets”. Henk heeft over zijn partij, die trouwens ook na te spelen is, het volgende verslag geschreven:
“Na een uur of elf word het mij duidelijk, dat ik moet winnen om nog een punt in Terborg te houden. De stelling is gesloten en er is niet zoveel schokkends gebeurd. Ik ben mijn ontzag voor zijn hoge rating (rond 1800) allang kwijt, en bedenk een sinister plan:ik ga voor mat! Om mijn dame de ruimte te geven, moet ik het paard van mijn opponent in mijn stelling toelaten. Maar meteen daarop galloppeert mijn knol zijn stelling binnen. Hij denkt aan een soort aftrekschaak, wat mij de dame gaat kosten. Maar ik ben hem een slag voor. Ik bied mijn toren als offer aan, hij kan hem niet slaan, want dan verliest hij zijn beide torens en gaat mat. Hij trekt zijn dame terug, en dan ontkurk ik mijn 2e verrassing: met de toren sla ik in op f4. Nu wordt het mega spannend, hij haalt zijn torens terug, maar moet met de koning de hoek in. Ik kan nu een volle toren winnen, maar heb geen tijd voor het eindspel, ik heb nog maar enkele seconden op de klok. Ik speel Ta1 en dreig met een ondekbaar mat. Helaas staat mijn koning op h8 en kan mijn tegenstander met Tf8 een voor mij fatale zet uitvoeren.Conclusie: mooi gespeeld, maar geen punten.”
Dit betekent al met al dat we met 2 – 4 deze wedstrijd verloren hebben. Met enig fortuin had er meer ingezeten, maar laten we hopen dat we dit geluk nog tegoed hebben in de volgende ronden. Dit kunnen we namelijk best gebruiken!
Tinus Gaastra
Vol goede moed vertrokken Bas, Johan en ondergetekende om 18.45 uur richting Apeldoorn. Alleen nog even de Tom Tom instellen. Wat blijkt: ik kan de naam van de straat waar we spelen niet vinden.
Wel wordt een park aangegeven met vrijwel dezelfde naam, dan dat maar intoetsen. De reis verloopt lang goed. De sfeer in de auto is prima. Bas voert het hoogste woord. Johan en ik komen niet aan de bak. In een ommezien zijn we aan de rand van Apeldoorn, maar dan ….
De weg is opgebroken, we moeten ons overgeven aan de Tom Tom. Door woonwijken leidt die ons naar het ingetoetste park. Ik stap uit de auto, sleur een fietser van zijn rijwiel en weet hem te ontlokken waar ik de schaakzaal kan vinden. Niet moeilijk: even rechtsaf en we zijn er om precies 19.45 uur.
De opgave tegen De Schaakstad 5 lijkt simpel. De thuisclub bungelt na een 6-0 nederlaag in ronde 1 troosteloos onderaan. Op onze 3 ½ - 2 ½ nederlaag in diezelfde ronde kunnen we bijna trots zijn.
Bas in op deze avond als eerste klaar. Dit is nog nooit gebeurd. Zijn tegenstander dacht in hetzelfde tempo als Bas. Heel knap van die man. ( ½ - ½ )
Tom, de ideale invaller voor ons, volgde het voorbeeld van Bas. Een geheel gelijkwaardige remise.
Vervolgens ( tegen 23.00 uur ) kon Han zijn stelling met een pion minder niet meer houden. Zijn tegenstander bracht steeds nieuwe dreigingen in de stelling en wist Han uiteindelijk te verrassen met een paardvork, hetgeen een toren kostte.
Raymond speelde een prachtige partij. Hij wist meer dan 3 uur lang de concentratie vast te houden en de kwaliteit + enkele pionnen te winnen. Ruim voldoende voor de winst.
Johan overtrof zichzelf door de bekende schaker Karel van Delft ( die mij een paar jaar geleden nog van het bord poetste / dat zegt natuurlijk niet alles ) kansloos te laten. In de eindstelling had Johan drie vrijpionnen op de damevleugel. Prima revanche voor de eerste ronde tegen Ons Genoegen 2.
Blijft over mijn partij op bord 2. Ik speelde met zwart. Na de beginzetten: 1) e4 ; c5 2) b4 ; cxb4 werd het voor mij zaak de witte storm te overleven. Dat lukte met kunst en vliegwerk.
Mijn opponent speelde heel sterk, maar had twee black – outs. Eerst gaf hij door een misrekening een paard weg ( waarna ik er een terug moest geven ) en in onderstaande stelling volgde de tweede misrekening die een toren kostte.
Met een toren minder had hij toch remise in handen. Zwart kan niet aan de schaakjes door de witte dame ontsnappen.
Partij op bord 2: S. Maroof - Joost Pöpping
Stand na 36 zetten:
Remise. ( Ik heb deze stelling uit mijn hoofd opgezet, hopelijk klopt het zo. Ik moest in ieder geval met de koning naar de damevleugel vluchten , anders zou door schaak de toren op g7 vallen. )
Beste teamleden van het eerste team, bedankt voor de tomeloze inzet. Op naar ronde 3 = Thuis tegen Doesborgh 2 ( 7 december )
Vol goede moed vertrokken Bas, Johan en ondergetekende om 18.45 uur richting Apeldoorn. Alleen nog even de Tom Tom instellen. Wat blijkt: ik kan de naam van de straat waar we spelen niet vinden.
Wel wordt een park aangegeven met vrijwel dezelfde naam, dan dat maar intoetsen. De reis verloopt lang goed. De sfeer in de auto is prima. Bas voert het hoogste woord. Johan en ik komen niet aan de bak. In een ommezien zijn we aan de rand van Apeldoorn, maar dan ….
De weg is opgebroken, we moeten ons overgeven aan de Tom Tom. Door woonwijken leidt die ons naar het ingetoetste park. Ik stap uit de auto, sleur een fietser van zijn rijwiel en weet hem te ontlokken waar ik de schaakzaal kan vinden. Niet moeilijk: even rechtsaf en we zijn er om precies 19.45 uur.
De opgave tegen De Schaakstad 5 lijkt simpel. De thuisclub bungelt na een 6-0 nederlaag in ronde 1 troosteloos onderaan. Op onze 3 ½ - 2 ½ nederlaag in diezelfde ronde kunnen we bijna trots zijn.
Bas in op deze avond als eerste klaar. Dit is nog nooit gebeurd. Zijn tegenstander dacht in hetzelfde tempo als Bas. Heel knap van die man. ( ½ - ½ )
Tom, de ideale invaller voor ons, volgde het voorbeeld van Bas. Een geheel gelijkwaardige remise.
Vervolgens ( tegen 23.00 uur ) kon Han zijn stelling met een pion minder niet meer houden. Zijn tegenstander bracht steeds nieuwe dreigingen in de stelling en wist Han uiteindelijk te verrassen met een paardvork, hetgeen een toren kostte.
Raymond speelde een prachtige partij. Hij wist meer dan 3 uur lang de concentratie vast te houden en de kwaliteit + enkele pionnen te winnen. Ruim voldoende voor de winst.
Johan overtrof zichzelf door de bekende schaker Karel van Delft ( die mij een paar jaar geleden nog van het bord poetste / dat zegt natuurlijk niet alles ) kansloos te laten. In de eindstelling had Johan drie vrijpionnen op de damevleugel. Prima revanche voor de eerste ronde tegen Ons Genoegen 2.
Blijft over mijn partij op bord 2. Ik speelde met zwart. Na de beginzetten: 1) e4 ; c5 2) b4 ; cxb4 werd het voor mij zaak de witte storm te overleven. Dat lukte met kunst en vliegwerk.
Mijn opponent speelde heel sterk, maar had twee black – outs. Eerst gaf hij door een misrekening een paard weg ( waarna ik er een terug moest geven ) en in onderstaande stelling volgde de tweede misrekening die een toren kostte.
Met een toren minder had hij toch remise in handen. Zwart kan niet aan de schaakjes door de witte dame ontsnappen.
Partij op bord 2: S. Maroof - Joost Pöpping
Stand na 36 zetten:
Remise. ( Ik heb deze stelling uit mijn hoofd opgezet, hopelijk klopt het zo. Ik moest in ieder geval met de koning naar de damevleugel vluchten , anders zou door schaak de toren op g7 vallen. )
Beste teamleden van het eerste team, bedankt voor de tomeloze inzet. Op naar ronde 3 = Thuis tegen Doesborgh 2 ( 7 december )
Op zaterdag 6 november vierde Gendringen haar 40 – jarig jubileum met een schaaktoernooi + een vijftal “elitepartijen” in de DRU fabriek in Ulft.
Bij de elite speelde Egon tegen Kees van der Klauw. Hij won op fraaie wijze. ( Misschien kan hij de notatie nog aanleveren. )
Het snelschaaktoernooi werd beheerst door de thuisclub. Winnaar werd Anton Aalders 3 ½ uit 4. Tweede Paul van Aken 3 uit 4 en derde Wout Brugman 3 uit 4.
Namens De Kameleon speelden Hans, Joost en Chris.
Hans werd 4e ( 3 uit 4 ), Joost werd 8e ( 2 ½ uit 4 ) en Chris werd 15e ( 1 uit 4 ). Totaal waren er 18 deelnemers.
