donner memorial 1996

Voor onze clubgenoten die mijn avontuurlijke ervaring na het bezoek aan het grote schaak tournooi Donner memorial te Amsterdam in 1996 nog niet kennen.Ik leerde pas schaken op mijn 27 ste,kocht schaakboeken,een schaak computer en wou wel eens mee maken hoe het er toe ging bij een sterk bezet schaak tournooi.De professionals dus met namen als Ivantsjoek,Timman,Morozevitch,van Wely,Kamsky,Piket en nog meer schakers met een rating tussen de 2550 en 2750.Ik reisde af per auto naar Amsterdam,parkeerde daar vlak bij het Rai gebouw,betaalde parkeergeld voor een verblijf van 3 uur en had er zin om de grootmeesters te zien spelen.Ik volgde meerdere partijen maar 1 partij trok mijn aandacht.De partij Ivantsjoek versus Morozevitch.Het was een ontzettend scherpe partij waarin 1 foutje van beide schakers onmiddelijk tot verlies zou leiden.Waar ik nog meer van onder de indruk was de concentratie van Ivantsjoek,hij was in een andere wereld,leek wel in trance.Hij keek mij aan of beter gezegd dwars door mij heen,het leek er meer op dat hij in zijn geheugen aan het grave was of de stelling op het bord eerder was gespeeld.Wat een focus,wow prachtig om te zien!Afijn,de tijd vliegt voorbij tijdens zo,n schaak tournooi en keek op de klok in het Rai gebouw.Ik was er nu 3 uur!Tijd om snel terug te lopen voordat ik zo,n prachtige gele wielklem  op mijn velg had!Het was ongeveer 15 minuten lopen en was positief gestemd en zou geen wielklem verwachten nadat ik de parkeertijd met 15 minuten overschreden had.Echter,vanaf ongeveer honderd meter zag ik de gele wielklem op mijn velg zitten.Balen,maar mijn eigenschuld.Had ik maar beter op de tijd moeten letten.Aangekomen bij mijn auto zag ik achter de ruitenwisser een papiertje,een sticker op de vooruit met info hoe ik van die wielklem moest afkomen.De boete was 100 gulden,veel geld!Cash had ik dat niet bij me,ik belde het nummer en legde de situate uit aan de telefoniste.Er zou binnen een kwartier iemand komen om de wielklem te verwijderen,maar dat kwartier werd verdrievoudigd.Na 45 minuten wachten zag ik een gozer aan komen rijden op zijn bromfiets,hij was van de parkeer dienst.Kunt u cash betalen meneer vroeg hij me en ik antwoorde nee.In die tijd kon je niet zomaar ff per pin betalen zoals nu.Dan moeten we naar een bank rijden om te pinnen en u het bedrag van 100 gulden kunt voldoen.Er was maar 1 maar:ik kon niet pinnen bij elke bank met mijn Rabobank bankpas! Alleen bij de Rabobank en destijds waren er niet veel Rabobank filialen in Amsterdam,we moesten op zijn bromfiets rijden naar een Rabobank.Ik achter op de bagage drager van zijn bromfiets zonder een helm,zonder voetsteunen in het drukke,hectische verkeer van Amsterdam.De gozer trok zich niks aan van trams,rode stoplichten,zebra paden.Ik vroeg mij af:kom ik veilig weer thuis of beland ik hier in het ziekenhuis in Amsterdam? Na ongeveer een kwartier brommeren door Amsterdam vonden we een Rabobank filiaal,ik 100 gulden pinnen en terug brommeren naar mijn auto.De gozer verwijderde de wielklem en ik kon weer huiswaarts keren.