Henk Oosterink
Door Joost Pöpping.
Woensdag 21 januari 2015: Mijn jaarlijkse bezoek aan het Tata Steel Schaaktoernooi brengt me dit jaar naar Den Haag. Het toernooi is op verplaatsing. Vorig jaar Het Rijksmuseum ( 14 schakers voor De Nachtwacht ) en Tilburg. Dit jaar het stadhuis van Rotterdam ( met uitzicht op de Erasmusbrug – zeer succesvol ) en Nieuwspoort in Den Haag.
Ik kies voor de trein en dat levert al meteen problemen op. Ik betaal met de pinpas en net op het moment dat het kaartje uit de gleuf moet komen ( “En un momento dado “ voor de kenner van de klassiekers ), geeft het apparaat er de brui aan. “Storing “, wordt er keurig omgeroepen.
Wel geeft het apparaat aan dat je met muntgeld kunt betalen. De vraag is dan wie heeft er voor ruim 40 euro aan muntgeld op zak ? Daar had het toestel vast niet over nagedacht !!
Wat nu ? Zomaar de trein ingaan lijkt me geen optie, dus fiets ik naar station De Huet en daar blijkt het een en ander wel te functioneren. Op naar De Residentie – wie of wat kan me nog tegenhouden ?
Juist ja, de conducteur !! Nog voor Wehl wordt mijn kaartje gecontroleerd. Wat nu weer ? Ik had in moeten checken ! Nu is mijn kaartje niet geldig. ( ‘Maar ik heb toch betaald “, probeer ik nog. )
Gelukkig tref ik een meedenkende conducteur die mij geen boete geeft maar geduldig uitlegt dat de reiziger, al sinds juli 2014 in moet checken. Inchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Doetinchem, uitchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Arnhem, inchecken bij de GELE NS-zuil in Arnhem, uitchecken bij de GELE NS – zuil in Den Haag, inchecken bij de GELE NS – zuil in Den Haag, uitchecken bij de GELE NS – zuil in Arnhem, inchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Arnhem, uitchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Doetinchem. Makkie toch !
Het bezoek aan het Schaaktoernooi valt tegen. De speellocatie Nieuwspoort is niet berekend op de massale toeloop van schaakminnend Nederland. Bij binnenkomst eerst langs een bewaker, dan door een te drukke hal waar bezoekers, als haringen in een ton, een blik op beeldschermen proberen te werpen. Vervolgens in de rij voor de speelzaal. Gaat er iemand uit, dan mag er iemand in.
Eindelijk binnen zie ik een te kleine ruimte waar ongeveer 150 stoelen staan, dan een afzetting met een lint en daarachter 14 duidelijk getergde schakers. Geregeld werpen ze verdwaasde blikken in het publiek. Publiek dat zich weliswaar keurig gedraagt, maar door opstaan / weggaan / binnenkomen / foto ’s maken …. toch voor veel verstoring zorgt. Leuk detail is wel dat op de eerste rij de moeder van Wesley So heeft plaatsgenomen en dat Wesley – tijdens de partij - een flesje frisdrank voor haar haalt.
Ik ben net op tijd om te zien dat Carlsen en Ivanchuk remise overeen komen. Verder zie ik So elke zet a tempo uitvoeren en Aronian ijsberend vele meters afleggen. Ik heb me ondertussen naar de tweede rij opgewerkt en kijk nu recht op het bord van Anish Giri. Wat een broekie is dat – ik zou hem letterlijk bijna van het bord kunnen blazen – figuurlijk heb ik geen enkele kans. De partijen leveren weinig spektakel op. Allemaal remise stel ik vast en lichtelijk teleurgesteld verlaat ik om 4 uur het gebouw, zoek de trein op en ga naar huis.
Kom ik drie uur later thuis, zet de PC aan, ga naar de prachtige site van het toernooi en wat blijkt: Giri en van Wely hebben gewonnen. Dat had ik toch maar weer mooi verkeerd ingeschat. In de krant staat de volgende dag zelfs dat van Wely zijn Chinese tegenstander Hou ( wereldkampioen bij de vrouwen ) heeft overklast. Zal best wel – ik heb het niet gezien EN wie heeft er nu verstand van !!??
Mijn conclusie na een dag Den Haag luidt: Aan verplaatsingen doe ik niet meer mee. Ik ga weer naar het vertrouwde Wijk aan Zee. Lekker vroeg gaan / twee uur wandelen op het strand / lunch in een strandtent en dan naar de speelzaal om de amateurs en professionals aan het werk te zien. Altijd een geslaagde dag !
P.S.: Wil je nog beelden van mijn tocht naar Den Haag bekijken, dan verwijs ik naar “The Bottom “ - bijdrage die in het weekend op de site verscheen. Topschakers aan het werk !!